Verken die kuns van poppespel in die rolprent

deur kim Opgedateer: Julie 11, 2022

Het jy al ooit gewonder hoe rolprentmakers poppe in flieks gebruik? Dit is 'n vraag wat baie mense vra, en daar is baie maniere waarop dit gebruik kan word.

Poppe word op baie maniere in rolprente gebruik, van die verskaffing van komiese verligting tot om die hoofkarakter te wees. Sommige van die gewildste flieks in die geskiedenis het poppe in een of ander hoedanigheid gebruik, soos "The Wizard of Oz", "The Dark Crystal" en "Team America: World Police."

In hierdie artikel sal ek kyk na hoe filmmakers poppe in flieks gebruik en van die gewildste voorbeelde.

Alles wat jy moet weet oor poppespelkuns

Wat is poppespelkuns?

Poppespelkuns is 'n kunsvorm wat poppe gebruik om stories te vertel, emosies uit te druk en 'n unieke teaterervaring te skep. Poppespel is 'n vorm van teater wat al eeue lank bestaan, en dit is vandag steeds gewild. Poppespel kan gebruik word om te vermaak, op te voed, en selfs om bewusmaking van belangrike kwessies te bring.

Tipes poppespelkuns

Poppespelkuns kom in baie vorme voor, en elke tipe het sy eie unieke styl. Hier is 'n paar van die gewildste soorte poppespelkuns:

• Marionetpoppespel: Marionetpoppespel is 'n soort poppespel waar die poppespeler snare of stokke manipuleer om die bewegings van die pop te beheer. Hierdie tipe poppespel word dikwels in kinderteater gebruik.
• Skadupoppespel: Skadupoppespel is 'n soort poppespel waar die poppespeler 'n ligbron gebruik om skaduwees op 'n skerm te gooi. Hierdie tipe poppespel word dikwels gebruik om stories te vertel en 'n unieke visuele ervaring te skep.
• Staafpoppespel: Staafpoppespel is 'n soort poppespel waar die poppespeler stokke manipuleer om die bewegings van die pop te beheer. Hierdie tipe poppespel word dikwels in televisie en film gebruik.
• Handpoppespel: Handpoppespel is 'n soort poppespel waar die poppespeler hul hande gebruik om die bewegings van die pop te beheer. Hierdie tipe poppespel word dikwels in kinderteater en televisie gebruik.

Voordele van poppespelkuns

Poppespelkuns kan 'n goeie manier wees om belangrike kwessies te vermaak, op te voed en bewus te maak. Hier is 'n paar van die voordele van poppespelkuns:

• Dit kan help om kinders te betrek by leer deur dit pret en interaktief te maak.
• Dit kan help om op 'n kreatiewe en vermaaklike manier bewustheid van belangrike kwessies te bring.
• Dit kan help om kreatiwiteit en verbeelding by kinders te bevorder.
• Dit kan help om kommunikasie- en sosiale vaardighede by kinders te ontwikkel.

Poppespelkuns kan 'n goeie manier wees om belangrike kwessies te vermaak, op te voed en bewus te maak. Of jy nou 'n poppespeler, 'n ouer of net iemand is wat van poppe hou, poppespelkuns kan 'n goeie manier wees om pret te hê en iets nuuts te leer.

Meganiese figure in die 1920's

Puppet-beïnvloed tegniek

In die '20's was Europa alles oor marionet-beïnvloed tegniek! Dit is gebruik in spotprente wat deur Vladimir Mayakovsky (1925) geskep is, in Duitse eksperimentele rolprente soos Oskar Fischinger en Walter Ruttmann s'n, en in die vele rolprente wat Lotte Reiniger tot in die '30's vervaardig het. Boonop is dit geïnspireer deur Asiatiese tradisies van skadupoppespel en eksperimente by die Le Chat Noir (Die Swart Kat)-kabaret.

Die dubbel

Die dubbelganger, 'n bonatuurlike of demoniese teenwoordigheid, was 'n gewilde figuur in ekspressionistiese film. Jy kan dit sien in The Student of Prague (1913), The Golem (1920), The Cabinet of Dr Caligari (1920), Warning Shadow (1923) en M (1931).

Die pop, die marionet, die outomaat, die golem, die homunculus

Hierdie siellose figure was oral in die 20's! Hulle het die skerm binnegeval om die krag van die masjien wat sy eie vervaardiger aanval, uit te druk. Jy kan hulle sien in The Devil Doll (1936), Die Puppe (The Doll, 1919), RUR (of RUR, Rossum se Universal Robots) van Karel Čapek, Der Golem (The Golem) deur Gustav Meyrink, Metropolis (1926), en The Seashell and the Clergyman (1928).

Die Masjien-estetiese

Die masjien-estetika was al die woede in die '20's! Dit was teenwoordig in L'Inhumaine (The Inhumane) deur Marcel L'Herbier, Le Ballet mécanique (The Mechanical Ballet, 1924) deur Fernand Léger, Man Ray en Dudley Murphy, en die abstrakte "visuele simfonieë" deur Viking Eggeling, Walter Ruttmann , Hans Richter en Kurt Schwerdtfeger. Boonop het die Futuriste hul eie filmkomposisies gehad, "objekdramas".

Die skepping van die Sandmanpop

Die man agter die marionet

Gerhard Behrendt was die meesterbrein agter die Sandman-pop. In net twee kort weke het hy daarin geslaag om die 24 sentimeter hoë marionet met die wit bokbaardjie en spitsmus te skep.

Die binnewerkinge

Die innerlike werking van die Sandman-pop was redelik indrukwekkend. Dit het 'n beweegbare metaalskelet gehad, wat dit moontlik gemaak het om in 'n verskeidenheid verskillende houdings en posisies vir verfilming geanimeer te word. Elke effense verandering is op kamera vasgevang, en dan saamgespan om 'n te skep stop aksie film.

Die aangrypende reaksies

Toe die eerste Sandman-episode in November 1959 uitgesaai is, is dit met 'n paar aangrypende reaksies ontvang. Aan die einde van die episode het die Sandman op 'n straathoek aan die slaap geraak. Dit het 'n paar kinders aangespoor om briewe te skryf en die pop hul beddens aan te bied!

Die verskynsel van Baby Yoda

Die koste van betowering

Grogu, oftewel Baby Yoda, is 'n meesterstuk van 5 miljoen dollar van kuns, kunsvlyt en ingenieurswese. Dit neem vyf poppespelers om die pop lewendig te maak, wat elkeen 'n ander aspek van Grogu se bewegings en uitdrukkings beheer. Een poppespeler beheer die oë, 'n ander die liggaam en kop, die derde poppespeler beweeg die ore en mond, die vierde maak die arms lewend, en die vyfde poppespeler tree op as 'n bystand-operateur en skep die kostuum. Praat van 'n duur poppespel!

Die magie van poppespel

Grogu se bewegings en uitdrukkings is so lewensgetrou, dit is asof hy ons almal betower het! Vyf poppespelers bring hom tot lewe, elkeen met hul eie spesiale vaardigheid. Een beheer die oë, 'n ander die liggaam en kop, die derde beweeg die ore en mond, die vierde maak die arms lewend, en die vyfde skep die kostuum. Dit is asof hulle ons getoor het, en ons kan nie wegkyk nie!

Koördineer die produksie van Käpt'n Blaubär

Agter die skerms

Dit vat 'n dorpie om 'n Käpt'n Blaubär-episode te maak! ’n Allemintige 30 mense was by die produksieproses betrokke, en hulle moes almal soos ’n goed-geoliede masjien saamwerk.

Die Poppespelers

Die poppespelers was die sterre van die vertoning! Dit het gewoonlik twee poppespelers geneem om 'n lewendige karakter – een vir die mondbewegings en een vir die hande. As 'n poppespeler 'n paar treë met die pop wou gee, moes hulle met die ander poppespeler koördineer, plus die monitors, kabels, pop-relings en die produksiespan wat om hulle kruip.

Die doel

Die doel van die hele span was om presiese foto's van die karakters te kry sonder dat die gehoor die gewoel van die produksiespan agterkom. So, die poppespelers moes ekstra versigtig wees om seker te maak dat hul bewegings gesinchroniseer is en dat die bemanning uit die skoot bly!

Poppespel in Sesamstraat

Wie?

• Die poppespeler Peter Röders is die een wat heeltemal in die marionet glip en dit 'n masker maak.
• Samson is in 1978 geskep vir die raamverhale van die Duitse Sesamstraat wat deur NDR vervaardig is.

Hoe werk dit?

• Die kop van die marionet word op 'n spesiale skouerraam ondersteun.
• Die pop se lyf word hieraan opgehang met rubberbande, soortgelyk aan broeke op draadjies.
• Die poppespeler moet die “swaaiende” figuur met baie fisiese inspanning lewendig maak.
• Slegs 'n baie klein deel van die poppespeler se bewegings en gebare binne die figuur is aan die buitekant sigbaar.

Wat?

• Poppespel is 'n vorm van teater waar die poppespeler gedeeltelik of heeltemal in die pop gly, wat dit 'n masker maak.
• Dit verg baie fisiese inspanning en kan vergelyk word met 'n oefensessie by die gimnasium.

Full Body Aksie

• Die poppespeler moet die “swaaiende” figuur met baie fisiese inspanning lewendig maak.
• Al die bewegings en gebare binne die figuur moet met baie energie en entoesiasme gedoen word.
• Die poppespeler moet die pop kan beweeg op 'n manier wat realisties en vermaaklik lyk.
• Dis ’n sweterige werk, maar dis die moeite werd as jy die gehoor se reaksie sien!

Puppet Play from the Planet Melmac: Null Problemo-Alf and the Tanner Family

Die sweterige werk van Mihály “Michu” Mézáros

Michu het in die marionet van die vreemdeling Alf ingegly en was in vir 'n warm tyd. Die stywe en ongemaklike masker was soos 'n sauna onder die kolligte op stel. Om sake te vererger, is 'n handpop met ingeboude meganika vir die grootste deel van die verfilming gebruik.

Die verteller en poppespeler: Paul Fusco

Paul Fusco was die een wat verantwoordelik was vir die lewe van Alf. Hy was die poppespeler en verteller van hierdie Alf-pop, het die ore, wenkbroue beweeg en die oë geknip. Hy was die een wat die Tanner-gesin se lewens heerlik onderstebo gemaak het.

Objektteater: Siebenstein en "Koffer"

Die Cheeky Suitcase

Ag, die berugte brutale tas uit die ZDF Duitse Televisiestasie se kinderreeks, Siebenstein! Wie kan die ondeunde outjie vergeet? Poppespeler Thomas Rohloff het die tas lewendig gemaak, en dit was 'n gesig om te aanskou.

Voorwerpteater: 'n Hoëgehalte-produksie

Objektteater is deel van poppespel, en die produksiegehalte van Siebenstein was uit die boonste rakke! Dit het 'n span van ongeveer 20 mense geneem om dit te laat gebeur, en elke dag van verfilming het 10 uur geduur. Die bemanning sou elke toneel vanuit verskillende hoeke opstel, belig en skiet. Dan, nadat hulle redigeerpouses geneem het en met vertraagde reaksies gespeel het om 'n vloei te skep, het hulle ongeveer 5 minute se uitsaaigehalte-materiaal gereed om te gaan.

Versorging van King Kong vir die grootskerm

Die 1933-mylpaal

In 1933 het King Kong and the White Woman die groot skerm getref en geskiedenis gemaak! Dit was 'n poppekasvertoning met 'n paar ernstige spesiale effekte. Om King Kong te laat lyk asof hy deur die wind gewaai word, moes die figuur ’n miljoen keer aangeraak en gefotografeer word.

Die 1976 Remake

John Guillermin se 1976-remake van King Kong het dieselfde stop-motion-tegniek gebruik, maar dié keer is die aap se pels ná elke aanraking in die gewenste rigting gekam. Dit het 'n yslike $1.7 miljoen gekos om 'n 12 meter hoë, 6.5 ton figuur van die aap te maak, maar dit het net 15 sekondes in die film verskyn. Praat van duur!

Die lesse wat geleer is

Om King Kong vir die grootskerm te versorg, is geen maklike prestasie nie! Hier is wat ons geleer het:

• Poppekasproduksies kan duur wees.
• Stop-beweging tegnologie is noodsaaklik vir die skep van realistiese effekte.
• Om die figuur se pels op te knap, is die sleutel om die gewenste effek te skep.

Die donker kristal: 'n marionetproduksie van epiese proporsies

Die oorspronklike film

Jim Henson se 1982-fantasiefilm, The Dark Crystal, was die eerste lewendige speelfilm wat eksklusief poppe vertoon. Dit was 'n liefdesarbeid vir Henson, wat vyf jaar aan die projek gewerk het.

Netflix se Prequel

Netflix het aanvanklik beplan om 'n geanimeerde prequel te maak, maar het vinnig besef dat die poppe was wat Henson se film so spesiaal gemaak het. Hulle het dus besluit om voort te gaan met 'n seisoen van 10 episodes van gesofistikeerde poppespel, getiteld The Dark Crystal: The Era of Resistance. Die reeks is op 30 Augustus 2019 by Netflix se skedule gevoeg.

Die kuns van poppespel

Poppespel is 'n ware kunsvorm. Poppespelers vir filmproduksies kry selde die erkenning wat hulle verdien, aangesien hulle agter die skerms moet werk. Hulle werk is dikwels fisies veeleisend en warm, en hulle het geduld en vaardigheid nodig om die perfekte skoot te kry.

Die direkteur se visie

Die regisseur Louis Letterier se visie vir die program was dat kykers sou vergeet dat hulle na poppe kyk. En dit is waar – die poppe is so lewensgetrou, dit is maklik om te vergeet hulle is nie werklik nie!

Verskille

Puppet vs Marionette

Poppe en marionette is albei marionette, maar hulle het 'n paar belangrike verskille. Poppe word gewoonlik met die hand bestuur, terwyl marionette deur snare of drade van bo beheer word. Dit beteken marionette kan meer vrylik en realisties beweeg, terwyl poppe beperk word tot die bewegings van die poppespeler se hande. Poppe word gewoonlik van lap, hout of plastiek gemaak, terwyl marionette gewoonlik van hout, klei of ivoor gemaak word. En laastens word marionette tipies vir teateropvoerings gebruik, terwyl poppe dikwels vir kindervermaak gebruik word. So, as jy op soek is na 'n realistiese vertoning, gaan vir 'n marionet. Maar as jy iets meer speels soek, is 'n marionet dalk die pad om te gaan!

Gevolgtrekking

Poppespel is 'n kunsvorm wat al dekades lank in rolprente gebruik word, en dit is werklik verstommend om te sien hoeveel moeite gedoen word om hierdie karakters te skep. Van die Sandman tot Baby Yoda is poppe gebruik om karakters op 'n unieke en boeiende manier lewendig te maak. So as jy op soek is na 'n prettige en kreatiewe manier om die wêreld van film te verken, hoekom probeer jy nie poppespel nie? Onthou net om jou eetstokkies te gebruik en moenie vergeet om lekker te kuier nie – dit is immers geen poppekasvertoning sonder 'n paar lag nie!

Hallo, ek is Kim, 'n ma en 'n stop-motion-entoesias met 'n agtergrond in mediaskepping en webontwikkeling. Ek het 'n groot passie vir teken en animasie, en nou duik ek kop eerste in die stop-motion wêreld. Met my blog deel ek my geleerdheid met julle.